ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ
Αν και αναμενόμενη, η υπουργική απόφαση για το καθορισμό του ποσοστού της κατακράτησης των συντάξεων των περιθαλπομένων σε δημόσια ιδρύματα χρόνιας παραμονής και σε εξωνοσοκομειακές στεγαστικές δομές (βλ. σχόλιο της Συσπείρωσης, της 28/5, για την σχετική τροπολογία που περιελήφθη στο νομοσχέδιο για τις μεταμοσχεύσεις) αποτέλεσε, παρ΄ όλα αυτά, ένα καινούργιο σοκ.
Με ποσοστά κατακράτησης που κυμαίνονταιαπό 40% (για συντάξεις μέχρι 360 ευρώ) και50% (για συντάξεις 360-500 ευρώ) και φτάνουν μέχρι το 80% (για συντάξεις πάνω από 1500 ευρώ) ο Λοβέρδος σπεύδει, για μιαν ακόμα φορά, να ενσαρκώσει τον ανενδοίαστο απανθρωπισμό του αχαλίνωτου νεοφιλελευθερισμού που υπηρετεί, στοχεύοντας ακριβώς στον (και διευρύνοντας στο έπακρο τον) χώρο της κοινωνικής οδύνης : οι πιο αδύναμοι, οι πιο ευάλωτοι σ΄ αυτή την κοινωνία, αυτοί πρέπει να πληρώσουν, όσο πιο λίγα παίρνουν κάποιοι (οι περισσότεροι), τόσο πιο πολλά πρέπει να δώσουν, όσο μικρότερη διαπραγματευτική δύναμη έχει μια κοινωνική ομάδα, τόσο μεγαλύτερη η αφαίμαξη, όσο λιγότερα περιθώρια έχουν κάποιοι για ένταξη στον κοινωνικό ιστό, τόσο περισσότερο πρέπει να εκτοπιστούν εκτός αυτού, όσο πιο πολύ έχουν οδηγηθεί να διάγουν μια ‘ζωή στα όρια’, τόσο περισσότερο σπρώχνονται εκτός ζωής.
Είναι, πλέον, σαφές ότι επιχειρήματα όπως, πχ, ότι τα ταμεία ήδη πληρώνουν νοσήλια για τη φροντίδα στο όποιο δημόσιο ίδρυμα, ή ότι τα χρήματα των συντάξεων αυτών, συνήθως, ίσα που φτάνουν για την κάλυψη των στοιχειωδών αναγκών της καθημερινότητας, δεν πρόκειται να πείσουν και δεν έχει πια νόημα να απευθύνονται στα εκτελεστικά όργανα της τρόικας, των οποίων το κύριο μέλημα και ανησυχία, ακριβώς τη στιγμή που ξεχαρβαλώνουν το ‘σύμπαν’ για να εφαρμόσουν τους όρους για την 5η δόση του τοκογλυφικού δανείου, είναι τι θα έχει απομείνει να ξεχαρβαλώσουν προκειμένου να ικανοποιηθούν οι όροι για την 6η δόση μετά δύο μήνες.
Γεγονότα ακραία, όπως αυτό της απροκάλυπτης, και δια μιας υπουργικής απόφασης, καταλήστευσης των συντάξεων των πιο αδύναμων στρωμάτων (γεγονότα που κινδυνεύουν, την επόμενη μέρα, να ‘χάνονται’ μέσα στον καταιγισμό των εξελίξεων), είναι, πολύ περισσότερο από άλλα, ενδεικτικά του βάθους και του χαρακτήρα της κρίσης που διερχόμαστε και της πολιτικής που ασκείται προκειμένου να εφαρμοστούν τα οικονομικά μέτρα του ‘μνημονίου’: όσο κι΄ αν πολλοί δυσκολεύονται ακόμα να (αφήσουν τον εαυτό τους να) το δεχτούν, η πολιτική αυτού του αχαλίνωτου νεοφιλελευθερισμού, ενός καπιταλισμού στην θανάσιμη αγωνία του, για την επιβολή αυτών των μέτρων κινείται ακριβώς στις γραμμές που οδηγούν στην κοινωνική εξόντωση διαφόρων ομάδων (ψυχικά ασθενών, ‘αναπήρων’, μεταναστών, νεόπτωχων, ανέργων, επισφαλώς εργαζομένων κοκ), στον κρατικό ρατσισμό και στον φασισμό.
Μέτρα όπως αυτό, της κατάσχεσης των συντάξεων, έρχονται από ένα μέλλον που είναι, ίσως, πολύ κοντά.Και όπως έχει δείξει η ιστορία (και έχει αναλύσει η Χάννα Αρεντ), το «κακό» δεν εισέρχεται πάντα στη σκηνή μ΄ ένα βαρύγδουπο τρόπο (όπως, πχ, πρόσφατα στη Νορβηγία) - συχνά ακολουθεί τις ατραπούς της ‘κοινοτοπίας’, έτσι ώστε μπορεί, ένας φιλόδοξος συνταγματολόγος/λογιστής, που έχει αναλάβει το καθήκον να εκτοπίσει τις ανάγκες πληθυσμών ολόκληρων εκτός της ‘επικράτειας’ του όποιου κόστους για τον προϋπολογισμό, να τους οδηγήσει, εν τέλει, τελείως γραφειοκρατικά, στην κυριολεκτική εξόντωση.
Θεωρούμε ότι το μέτρο αυτό δεν πρέπει να αφεθεί να περάσει και να ξεχαστεί και εν συνεχεία να κληθεί το προσωπικό των διαφόρων δομών να αναλάβει να διεκπεραιώσει, όπως προβλέπει η εγκύκλιος, την δήθεν αποδοχή, από μέρους του ‘χρήστη’, της καταλήστευσής του. Ο Λοβέρδος και οι συν αυτώ θεωρούν ότι οι εργαζόμενοι στις δομές θα αδυνατούν να σκύψουν στην οδύνη των ασθενών (στον αιφνιδιασμό, στην οργή και στην αιτία των πιθανών ‘υποτροπών’ τους) τη στιγμή που θα έχουν στραμμένη την προσοχή τους και θα μετρούν, από τον Σεπτέμβρη, το ποσοστό του μισθού τους που θα περικοπεί και θα αναζητούν εναγωνίως πληροφορίες για τοτι θα γίνει με τους ‘αορίστου χρόνου’ ή και με όσους είναι μόνιμοι - ιδιαίτερα όταν βλέπουν δίπλα τους να γίνονται προσλήψειςτων 625 ευρώ με πεντάμηνες συμβάσεις.
Είναι αυτή ακριβώς την προσδοκία τους που πρέπει να διαψεύσουμε.
Αν το μέτρο της περικοπής των συντάξεων αφεθεί να εφαρμοστεί, την επόμενη μέρα οι λειτουργοί θα μπουν να εργαστούν σε μιαν ‘άλλη δομή’, σ΄ έναν ‘άλλο κόσμο’ - δουλειά πολλών χρόνων θα τιναχτεί στον αέρα. Το πλήγμα στους χρήστες είναι, ταυτόχρονα, πλήγμα στη δουλειά των λειτουργών, όπως και το πλήγμα στους λειτουργούς είναι, επίσης, πλήγμα κατά των ‘χρηστών’. Πρέπει να δούμε την κοινή φύση και τον κοινό χαρακτήρα των περικοπών και στους ‘λήπτες’ των υπηρεσιών και στους παρέχοντες τις υπηρεσίες.
Και ταυτόχρονα, τον κοινό εχθρό. Ν΄ αγωνιστούμε από κοινού απέναντι σε μια επίθεση που στοχεύει στην εξόντωση όλων, και των θεραπευτών και των θεραπευομένων. Το επόμενο βήμα θα είναι να βρεθούν στο δρόμο, μέσα από ποικίλες ατραπούς, οι ‘χρήστες’ και πιθανόν, μαζίμ΄ αυτούς , ίσως καιπριν, ή μετά από αυτούς, οι λειτουργοί.
Οι χρήστες των υπηρεσιών πρέπει να ενημερωθούν και να ενισχυθούν στις όποιεςαντιρρήσεις προβάλλουν ενάντια στην καταλήστευση των εισοδημάτων τους και στον άμεσο ή έμμεσο εκβιασμό «ή δέχεσαι, ή φεύγεις από τη δομή». Να έχουν δίπλα τους συμπαραστάτεςενάντια στην πίεση (και στον πιθανό φόβο) που θα τους ασκηθεί άνωθεν. Ο λειτουργοί να αρνηθούν να χρησιμοποιηθούν ως οι μεσολαβητές, με τον οποιοδήποτε τρόπο,στην εφαρμογή του μέτρου. Να ενισχυθούν και να διευκολυνθούν στην περίπτωση που θα θελήσουν να ασκήσουν νομικέςδιαδικασίεςενάντια στην παράνομη υπουργική εγκύκλιο και να υπάρξει επαγρύπνηση για την στήριξη των πιο αδύναμων,αυτών που δεν είναι σε θέση να ‘καταλάβουν πλήρως’, ή αντιδρούν παθητικά στην χειραγώγηση των διοικήσεων, από φόβο ή όποια άλλη αιτία.
Ταυτόχρονα, να υπάρξει πανελλαδικός συντονισμός για κοινές δράσεις των φορέων που εμπλέκονται, αλλά και όλης της κοινωνίας,οργάνωση κινητοποιήσεων, αλλά και νομικών προσφυγών ενάντια στην παράνομη τροπολογία και την υπουργικήεγκύκλιο, αλλά και ενάντια στις όποιες καταναγκαστικές διαδικασίες των διοικήσεων για εφαρμογή του μέτρου. Οι επιστημονικές ενώσεις (ΕΨΕ κλπ) και φορείς που κάνουν αναφορά ή εκφράζουν τα στρώματα που πλήττονται, πρέπει άμεσα να πάρουν θέση.
Δημόσια υπηρεσία (πρέπει να) σημαίνει ίση, δωρεάν και υψηλού ποιοτικού επιπέδου (όποιο κι΄ αν είναι το κόστος) υπηρεσία για τον ‘λήπτη’ και μονιμότητα της θέσης εργασίας, με ταυτόχρονη διασφάλιση της κατάλληλης κουλτούρας και εκπαίδευσης, καθώς και αποδοχών που εξασφαλίζουν μιαν άνετη ζωή για τον παρέχοντα την υπηρεσία. Αυτό, το τόσο αυτονόητο, είναι δυνατό μόνο πάνω στα συντρίμμια του ‘μνημόνιου’ ΕΕ/ΔΝΤ/ΕΚΤ και
των εξουσιών που το επιβάλλουν.
1/8/2011
Και μία αναδημοσίευση από Ελευθεροτυπία για περισσότερη πληροφορηση σε σχέση με το θέμα
"Με τη συμμετοχή των πιο αδύναμων κρίκων της κοινωνίας μας σκοπεύει το κράτος να γεμίσει τα άδεια ταμεία του. Ετσι, με την πενιχρή σύνταξή τους θα καλύπτουν στο εξής τις δαπάνες για τη νοσηλεία τους οι χρονίως ψυχικά πάσχοντες που νοσηλεύονται σε δημόσια ψυχιατρεία και άλλες μονάδες κοινωνικής φροντίδας. Την πρωτοφανή αυτή απόφαση πήρε ο υπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, Ανδρέας Λοβέρδος.
Σύμφωνα με την απόφαση, άτομα που χρήζουν ειδικής και συνεχούς μέριμνας και νοσηλεύονται σε μονάδες κοινωνικής φροντίδας που παρέχουν υπηρεσίες κλειστής περίθαλψης, θα υποστούν παρακράτηση ποσού από τη σύνταξη την οποία λαμβάνουν από τον ασφαλιστικό τους φορέα, με ταυτόχρονη απόδοση αυτού στο Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου που τους φιλοξενεί. Το ποσό της σύνταξης που παρακρατείται είτε θα αποδίδεται από τον ασφαλιστικό φορέα στο Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου που φιλοξενεί τον περιθαλπόμενο είτε θα παρακρατείται απ'ευθείας από το ΝΠΔΔ.
Σημαντικά είναι τα ποσά των συντάξεων που θα παρακρατούνται και θα καθορίζονται κλιμακωτά ως εξής:
α) Για σύνταξη μέχρι 360 ευρώ ποσοστό 40%. β) Για σύνταξη από 360,01 ευρώ μέχρι 500 ευρώ ποσοστό 50%. γ) Για σύνταξη από 500,01 ευρώ μέχρι 1.000 ευρώ ποσοστό 60%. δ) Για σύνταξη από 1.000,01 ευρώ μέχρι 1.500 ευρώ ποσοστό 70%. ε) Για σύνταξη από 1.500,01 ευρώ και άνω ποσοστό 80%.
«Η απόφαση αυτή του υπουργού Υγείας, σύμφωνα με την οποία κατάσχεται αυθαίρετα το μισό και παραπάνω της σύνταξης των πιο αδύναμων στρωμάτων αυτής της κοινωνίας, δείχνει ότι ο νεοφιλεύθερος απανθρωπισμός της πολιτικής του δεν έχει πάτο», κατήγγειλε στην «Ε» ο ψυχίατρος διευθυντής του ΨΝΑ Δαφνί, Θόδωρος Μεγαλοοικονόμου και διευκρίνισε:
«Αγγίζει τα άκρα»
«Μέσα σε μια δομή του "δημοσίου" ο περιθαλπόμενος, από εδώ και πέρα, θα πληρώνει με το, κυριολεκτικώς, υστέρημά του. Και αυτό με μια απλή υπουργική απόφαση. Είτε φιλοξενείται σ' έναν ξενώνα ή οικοτροφείο είτε σε πτέρυγα χρόνιας παραμονής ιδρύματος. Είτε η περίθαλψη αυτή του επιτρέπει να βγαίνει έξω για έναν καφέ είτε είναι δεμένος σ' ένα κρεβάτι ή κλεισμένος σ' ένα κλουβί.
»Και όλο αυτό για τη "μείωση της κρατικής επιχορήγησης", όπως ανενδοίαστα αναφέρει στον ολιγόλογο φετφά που εξέδωσε. Για τη "σπατάλη" που προκαλούν και το "οικονομικό βάρος" που αποτελούν στον προϋπολογισμό οι πιο ευάλωτοι συμπολίτες μας. Με αυτή την απόφαση και το τελευταίο ίχνος "κράτους πρόνοιας" ακυρώνεται εδώ, ο Λοβέρδος πραγματικά "αγγίζει τα άκρα"».
«Γνωρίζοντας την κοινωνική, ψυχολογική και υπαρξιακή συνθήκη των ανθρώπων από τους οποίους θα κατακρατηθεί η σύνταξη (συνήθως δεν υπάρχει προσωπικό ή οικογενειακό πλαίσιο στήριξης και δυνατότητα, προσωρινή ή μονιμότερη, αυτόνομης διαβίωσης)» πρόσθεσε ο κ. Μεγαλοοικονόμου «καταλαβαίνουμε ότι θα πρόκειται για μιαν άκρως αυθαίρετη και εκβιαστική διαδικασία, κατά την οποία είτε θα κληθούν να δώσουν τα λεφτά ή, αλλιώς, θα βρεθούν στο δρόμο, είτε δεν θα ερωτηθούν και, απλώς, θα υπάρξουν κάποια προσχηματικά έγγραφα διεκπεραίωσης της ληστείας. Για τους περισσότερους η κατακράτηση θα είναι "κεραυνός εν αιθρία", ενίοτε αναβίωση (άκρως πραγματική και αδιαμφισβήτητη αυτή τη φορά) του διωκτικού στοιχείου και της απόρριψης που διέπει τη ζωή τους και οι εκρήξεις και οι υποτροπές θα είναι αναπόφευκτες».
Τη νομιμότητα της απόφασης αμφισβήτησε ο ψυχίατρος διευθυντής του ΨΝΑ Δαφνί και είπε: «Εδώ, πλην των άλλων, προκύπτει ένα ερώτημα για τη νομιμότητα μιας τέτοιας απόφασης (ακόμα και καταφεύγοντας στον "συνταγματικό", ή μη, χαρακτήρα της), ακριβώς στο σημείο που αφορά όχι μόνο την ίδια την απόφαση, αλλά και τις διαδικασίες κατακράτησης αυτών των ποσών και το πώς κατοχυρώνονται η αξιόπιστη και η πλήρης άσκηση του δικαιώματος διαπραγμάτευσης του χρήστη των υπηρεσιών.
Προσφυγές
»Θα υπάρξουν δικαστικές προσφυγές και αγωγές κατά του υπουργού, των διοικητών και των διοικητικών υπαλλήλων που θα την εφαρμόσουν, αλλά και προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο - παρά τον εν γένει περιορισμένο χαρακτήρα τέτοιων ενεργειών.
»Συμπληρωματικά, να ληφθεί υπόψη ότι τα Ταμεία καλύπτουν τα νοσήλια για την παραμονή και φροντίδα του ατόμου στην όποια δομή, ιδρυματική χρόνιας παραμονής είτε εξωνοσοκομειακής στεγαστικής (ξενώνας ή οικοτροφείο).
»Και ως προς τα ιδρύματα, είναι γνωστές οι άθλιες συνθήκες για την παροχή των οποίων θα παρακρατείται η σύνταξη, προκειμένου να γίνει οικονομία από την ήδη διαρκώς συρρικνούμενη, έως μηδενισμού, κρατική επιχορήγηση του δημόσιου (ακόμα) ιδρύματος».*
Πηγές : www.psyspirosi.gr, www.enet.gr
